Dobry pracownik to skarb. Wielu pracodawców stara się zatrzymać pracowników w firmie za pomocą bonusów. Wprowadzenie opieki medycznej, możliwości korzystania z zajęć sportowych, telefonu czy samochodu służbowego, szkoleń zwiększa atrakcyjność wynagrodzenia. Świadczenia dodatkowe są również najbardziej pożądane wśród pracowników, którzy jeszcze nie otrzymują benefitów.

Dobry pracownik to skarb. Wielu pracodawców stara się zatrzymać pracowników w firmie za pomocą bonusów. Wprowadzenie opieki medycznej, możliwości korzystania z zajęć sportowych, telefonu czy samochodu służbowego, szkoleń zwiększa atrakcyjność wynagrodzenia. Świadczenia dodatkowe są również najbardziej pożądane wśród pracowników, którzy jeszcze nie otrzymują benefitów.

Jedną z form takiego benefitu pracowniczego są karty sportowe. Istnieją dwie możliwości uregulowania tego zagadnienia u pracodawcy, w zależności od sposobu finansowania świadczenia:

• Karty sportowe finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalych
• Karty sportowe finansowane przez pracodawcę ze specjalnego funduszy, np. nazwanego pulą Wellness.

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (zfśs)

Nieodzownym jest w tej sytuacji, aby pracodawca tworzył taki fundusz.  Dla przypomnienia zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest instytucją, która ma łagodzić różnice w poziomie życia pracowników i ich rodzin. Jest wyrazem funkcji społecznej zakładu pracy. Jej adresatami zaś nie są tylko pracownicy, ale rodziny o najniższych dochodach. Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z zfśs oraz zasady przeznaczania środków na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie funduszu. Regulamin, jako akt oparty na ustawie, stanowi źródło prawa pracy - akt o charakterze normatywnym, ustanawiający prawa i obowiązki, które mogą być egzekwowane przez uprawnione podmioty. W konsekwencji świadczeniem socjalnym z zfśs będzie tylko taka pomoc, którą przewiduje obowiązujący u danego pracodawcy regulamin.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z zfśs uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z zfśs. To prowadzi do ograniczenia swobody regulacji w regulaminie zfśs zasad przyznawania indywidualnych świadczeń. W rezultacie przyjmuje się, że świadczenia wypłacone przez pracodawcę z pominięciem owej zasady podstawowej nie mogą być ocenione – w sensie prawnym – jako świadczenia socjalne, a jeżeli tak, to nie mogą korzystać z uprawnień przyznanych tym świadczeniom przez system ubezpieczeń społecznych. Uzależnienie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z zfśs wypłacanych z tego funduszu świadczeń oznacza, że przyznawanie świadczeń ogółowi zatrudnionych w tej samej wysokości jest wykluczone. Zasada „każdemu po równo” pozostaje bezsprzecznie w opozycji do kryterium socjalnego. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o ZFŚS środki funduszu są przeznaczone m.in. na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu, a więc m.in. pracowników i ich rodzin.

Działalność socjalna

To usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową (art. 2 ustawy). Pracodawca w zakresie usług sportowo-rekreacyjnych może świadczyć je sam, jeśli posiada takie możliwości, lub może kupować je w podmiotach zewnętrznych. Ta druga opcja jest realizowana poprzez zakup usługi w formie wejściówek czy abonamentów (imiennych lub otwartych) uprawniających do korzystania z usług jednego podmiotu, np. siłowni obok zakładu pracy, lub poprzez zakup kart sportowych, które umożliwiają ich posiadaczom korzystanie z wielu obiektów sportowo-rekreacyjnych na terenie kraju.
W obecnym stanie prawnym wydatki związane z zakupem karty sportowej mogą być sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Taki bonus dla pracownika w postaci karty sportowej może być przynajmniej w części nieopodatkowany – istnieje możliwość zwolnienia z podatku, gdy firma funduje kartę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnione z daniny są świadczenia pieniężne i rzeczowe sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych. Warunkiem jest aby dofinansowanie z funduszu było zgodne z jego regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i mieściło się w granicach działalności socjalnej - wówczas pracodawca nie musi doliczać wartości świadczenia do wynagrodzenia pracownika ani potrącać od niego zaliczek.

Całkowite finansowanie ze środków zfśs

Sposób finansowania kart dla pracowników i ich rodzin zależy od postanowień regulaminu funduszu obowiązującego w firmie. Pracodawca może kupić wszystkim pracownikom i ich rodzinom karty imienne i udostępnić je nieodpłatnie. Takie świadczenie generuje przychód dla pracownika, który jest przychodem wolnym od podatku dochodowego do 380 zł limitu w roku podatkowych (art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to jest zwolnione od składek ZUS i zdrowotnej (par. 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia składkowego).

Partycypacja pracownika

Pracodawca może zdecydować w regulaminie, by pracownicy współfinansowali zakup swojej karty i np. w całości finansowali karty dla osób niebędących pracownikami zakładu pracy. W zależności od opcji, która obowiązuje w zakładzie pracy, należy pamiętać o art. 8 ustawy o zfśs podczas układania regulaminu zfśs i przydzielania świadczeń z zfśs. Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę przyznawania świadczeń z zfśs. Jak napisano powyżej przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. A więc pracodawca, przyznając świadczenie w postaci karty sportowej i współfinansując je, powinien uwzględnić sytuację życiową, rodzinną i materialną osoby, która chce skorzystać z takiej karty. Wskazane jest, by zróżnicować przyznawane świadczenia przez np. zróżnicowanie dopłat do kart w zależności od sytuacji socjalnej pracownika i jego rodziny, którą pracodawca może ocenić na podstawie składanych oświadczeń. Kryterium, według którego pracodawca ocenia tę sytuację (przychód, dochód, dochód netto wg deklaracji PIT na członka rodziny), częstotliwość i formę oświadczenia o sytuacji pracownika, powinien określać regulamin zfśs.
Jeżeli pracodawca zechce dokonać zakupu kart dla swoich pracowników musi sprawdzić zapisy obowiązującego w regulaminu zfśs. Wskazać należy, iż świadczenia wypłacone wprawdzie z funduszu, lecz nie na warunkach wynikających z regulaminu, nie mogą zostać uznane za świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zfśs.

Pula Wellness

Karty sportowe finansowane przez pracodawcę ze specjalnego funduszy, np. nazwanego pulą Wellness to na pewno mniej skomplikowana forma przyznania pracownikowi takiej karty. Nie wiąże się z zapisami w zfśs, pamiętaniu o limicie nieopodatkowanej kwoty ect. Jak to działa? Pracownik płaci połowę składki, druga połowę pokrywa pracodawca. A od tego co pokrywa pracodawca (co jest przychodem pracownika) pracownik pokrywa podatek 18% lub 32% (w zależności od przedziału, w którym znajdują się jego przychody). Natomiast jeżeli Pracownik wykupił sobie kartę dla kogoś z rodziny to pokrywa opłatę w całości i pracodawca już nie partycypuje w tych opłatach. Wszystkie te opłaty są ściągane z wynagrodzenia.

…

Jeżeli pracodawca zdecyduje się na finansowanie kart sportowych dla pracowników przepisy praca pozostawiają mu wybór. Nie ulega wątpliwości, że pierwsza propozycja jest korzystniejsza dla pracownika, dla Spółki natomiast bardziej wymagająca – pociąga za sobą odpowiednie zapisy z regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

 

Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 26.06.1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94 )
Ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U.96.70.335 z późn. zm.)
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350 z późn. zm.)

Publikacja: HR Polska, 06.07.2016
Źródło: http://www.hrpolska.pl/